Joanna Chmielewska
Lesio
„Widok Kasieńki, niezrozumiale ożywionej nastawionej do niego znacznie przychylniej, niż mógł oczekiwać, ugruntował zaległe w nim podejrzenia. Janusza tu wprawdzie nie było ale co właściwie robiła jego żona do późnej nocy? Gdzie była? Dlaczego zachowuje się inaczej niż powinna?…Czy nie zamierza przypadkiem…czy nie postanowiła…czy nie przyszło jej do głowy go porzucić?! Na myśl, że właśnie teraz w epokowych chwilach jego życia, w żonie mogłaby nastąpić taka straszliwa odmiana, Lesio stracił głos. Przytłoczony nadmiarem wrażeń, oszołomiony tak urozmaiconymi wydarzeniami, absolutnie nie czuł się na siłach docierać do sedna rzeczy, doszukiwać się prawdy i rozwikływać splątany węzeł problemów małżeńskich. Lepiej przeczekać…Gdybyż mógł przynajmniej ujawnić radosną tajemnicę, ogłosić światu oraz żonie zwycięstwo jego talentu, gdybyż mógł jawnie zatriumfować!…Ale nie, nie może, nic nie może, bo przeklęta wygrana w toto-lotka zdziera mu z czoła świeży wawrzyn! Doprawdy, to musi być klątwa!…”
Często spotykamy się w określeniem (myślą), że nasze życie definiują osoby z jakimi przebywamy na co dzień, niezależnie czy mowa jest o życiu rodzinnym czy też zawodowym. Osoby o nastawieniu negatywnym, melancholijnym czy po prostu niechętnym będą wstawać rano z raczej kamienną twarzą, która będzie wyrażać myśli w ni mniej ni więcej jak „dzisiaj kolejny dzień z tymi smutasami”. Z kolei jeśli na co dzień egzystujemy z ludźmi pogodnymi i pozytywnymi to nawet deszczowy, wietrzny poranek nie spowoduje, że odechce nam się wstawać z łóżka. Właśnie z tej drugiej kategorii ludźmi (i ich postawami) mamy do czynienia w książce „Lesio” Joanny Chmielewskiej
Autorka powieści Joanna Chmielewska debiutowała literacko na łamach czasopisma „Kultura i życie”, gdzie wykorzystując swoją wiedzę zdobytą podczas studiów na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej- pisała artykuły na temat architektury wnętrz. W 1964 roku wydała powieść „Klin”. Sukces tego dzieła naznaczył jej dalszą twórczość, która pobiegła w kierunku piśmiennictwa kryminalnego i sensacyjnego. Powieści Chmielewskiej przetłumaczono na ponad 8 języków a w Rosji sprzedano 8 mln sprzedanych egzemplarzy i dzięki temu jest uznawana tam za najbardziej poczytną autorką zagraniczną.
Akcja „Lesia” osadzona jest w latach 60. PRLu i co istotne dla fabuły- autorka nieprzeciętną satyrą opisuje warunki życia i krajobraz tamtych czasów. Bohater powieści Lesio Kubajek jest architektem pracującym w biurze projektowym. Swoją lekkomyślność przekuwa w „talent” do wplątywania się w przeróżne zabawne sytuacje, który idealnie łączy z umiejętnościami wydostawania się z tychże tarapatów, czyniąc to niejednokrotnie w myśl przysłowia „więcej szczęścia niż rozumu”. Bohater jest „gwiazdą” wśród swoistego panteonu ludzi z biura w którym pracuje. Jego współpracownicy również cechujący się niefrasobliwością nie szczędzą mu docinek i drwin, jednak Lesio nic z tego sobie nie robiąc porywa się na coraz odważniejsze w swej humorystyczności sytuacje. Komiczność powieści nie jest budowana tylko dzięki poczynaniom Lesia, ale także dzięki humorowi sytuacyjnemu oraz prostym aczkolwiek żywiołowym dialogom między postaciami. Te aspekty tworzą mieszankę treści, która potrafi porwać na długie, długie momenty.
Polecam!
A.S.