Carlos Ruiz Zafón
Cień wiatru
„Dobiegała już północ, gdy dotarliśmy do bramy domu Bei. Przez całą niemal drogę milczeliśmy, nie mając odwagi wyrazić swoich myśli. Szliśmy oddzielnie, chowając się jedno przed drugim. Bea szła sztywno wyprostowana ze swoją „Tess” pod pachą, ja krok za nią, ciągle czując na wargach jej smak. Wciąż wlokłem za sobą spojrzenie z ukosa, jakim uraczył mnie Izaak, gdy opuszczaliśmy Cmentarz Zapomnianych Książek. To spojrzenie było mi bardzo dobrze znane, bo widziałem je tysiące razy u mojego ojca, spojrzenie, które pytało mnie, czy zdaję sobie w ogóle sprawę z tego, co czynię. Ostatnie godziny upłynęły w innym zupełnie świecie, w świecie przelotnych dotyków, niezrozumiałych spojrzeń, zżerających trzeźwość umysłu i wstydliwość uczuć. Teraz, wróciwszy do rzeczywistości, zawsze czyhającej pośród cieni miasta, czar przemijał i pozostawało bolesne pragnienie i nieokreślony niepokój. Wystarczyło mi spojrzeć na Beę, by zrozumieć, że to, co się ze mną działo, było niczym w porównaniu z szalejącą w niej burzą. Zatrzymaliśmy się przy bramie i spojrzeliśmy na siebie, nie usiłując nawet czegokolwiek udawać.”
Pewnego letniego poranka 1945 roku, dziesięcioletni Daniel Sempre udaje się wraz z ojcem do tajemniczego i magicznego miejsca, jakim jest Cmentarz Zapomnianych Książek, aby z ogromnego księgozbioru wybrać jedną książkę dla siebie. Wybraną książkę ma ocalić od zapomnienia i opiekować się nią przez całe życie. Wybór pada na „Cień wiatru” autorstwa nieznanego nikomu Juliana Caraxa. Nasz młody bohater po przeczytaniu powieści ulega fascynacji dziełem Caraxa i postanawia dowiedzieć się czegoś więcej o autorze oraz poznać inne jego książki. Mijają kolejne lata, dorastający Daniel stopniowo poznaje tragiczną historię Juliana. Podczas poszukiwań zostaje uwikłany w niebezpieczne wydarzenia, dla odkrycia tajemnicy naraża nawet swoje życie. W tym czasie przeżywa swoją pierwszą prawdziwą miłość i stwierdza, że jego życie zaczyna bardzo przypominać losy Caraxa.
Fabuła książki jest bardzo rozbudowana, wielowątkowa, pełna tajemnic i intryg, trzymająca czytelnika cały czas w napięciu. Znajdziemy tu tragiczną miłość, ogromne poświęcenie, lojalność a także nienawiść, obsesję, zdradę i zemstę. Większa część akcji rozgrywa się w malowniczo opisanych zakątkach Barcelony, część w Paryżu i w innych miejscach. Możemy poczuć atmosferę jaka panowała w czasie wojny domowej w Hiszpanii oraz w czasie dyktatury i czystek prowadzonych przez generała Franco. Dzięki przyjacielowi Daniela, Ferminowi, wkrada się do powieści odrobina humoru. Autor w niesamowity sposób łączy watki dramatyczne i humorystyczne. Fermin to także chodząca skarbnica złotych myśli, uważny czytelnik odnajdzie przynajmniej kilkanaście wartych zapisania i zapamiętania. Szczerze polecam tę powieść, bo jak widzicie zawiera ona wszystko co w dobrej powieści powinno się znaleźć. W czasie czytania proszę zarezerwować sobie więcej wolnego czasu bo od książki ciężko się oderwać, wyobraźnia szaleje a czytelnik ma wrażenie, że to nie fikcja lecz jak najbardziej prawdziwa historia.
Polecam!
K.J.