Dziecko- najcenniejszy skarb!
Widzialnym owocem miłości dwojga prawdziwie kochających się ludzi ( zawsze kobiety i mężczyzny) jest dziecko- bezbronna, mała istota, potrzebująca całodobowej opieki i szczególnej pielęgnacji. Przychodząc na świat jest ono zupełnie bezradne i całkowicie zależne od opiekunów, którymi „zawsze” powinni być rodzice! To właśnie ich zadaniem jest zapewnienie maleństwu wszelkich niezbędnych środków potrzebnych do prawidłowego rozwoju. Często zdarza się ( praktycznie zawsze), że wyczekiwany noworodek staje się „oczkiem w głowie” całej rodziny, dzięki czemu rodzice otrzymują z wielu stron płynące wsparcie.
Radość płynąca z pojawienia się potomka jest ( i powinna być) ogromna. Małżonkowie właśnie wtedy zaczynają prawdziwie rozumieć, że mają dla kogo żyć, pracować i poświęcać się. Nieprzespane noce spędzone przy płaczącym bądź chorym dziecku stają się zupełną normalnością. To właśnie teraz rodzice zaczynają prawdziwe życie- zarówno małżeńskie, jak również rodzinne. To właśnie na tym etapie życia wychodzi na jaw, ile mamy w sobie cierpliwości, wytrwałości i wyrozumiałości. Wszak trzeba zrezygnować z wielu przyjemności, aby być z „tym”, który pojawiając się na świecie będzie liczył na naszą pomoc, opiekę czy dobrą radę ( i to do końca naszych dni). Właściwe wychowanie dzieci to jedno z najważniejszych zadań ( o ile nie najważniejsze) do wykonania w czasie ziemskiego żywota, z którego każdy rodzic będzie bardzo dokładnie rozliczony.
Każdy rodzic powinien uczynić wszystko, aby odpowiednio przygotować swą pociechę do prawdziwego życia, które pomimo ciągłego postępu i rozwoju staje się jednak coraz trudniejsze ( zanikają bowiem te najbardziej cenne ludzkie odruchy, jak współczucie, miłość, przyjaźń). Dlatego bardzo ważne jest ukazanie dziecku właściwych dróg postępowania i to już od pierwszych lat życia. Trzeba pamiętać, że to właśnie rodzice są pierwszymi nauczycielami, mentorami i doradcami. Dziecko zaś obserwując ich codzienne zachowania i stosunek do otaczającej rzeczywistości, idzie zazwyczaj śladem swych opiekunów. Pamiętajmy więc, aby nasze działania i wypowiadane w obecności dziecka słowa odpowiednio przemyśleć. Ono uczy się życia właśnie od nas.
Są jednak ludzie, którzy nie potrafią się cieszyć z faktu pojawienia się na świecie swego potomka. Narodziny dziecka utożsamiają oni z prawdziwą katastrofą, ponieważ całe dotychczasowe życie zmieni się już na zawsze. Takie myślenie to czysty egoizm, patrzenie jedynie na koniec własnego nosa, brak opiekuńczości, współczucia i miłości. W życiu rodziców (opiekunów) pojawia się smutek, zwątpienie, załamanie ( bo kariera zawodowa już nie będzie się tak dynamicznie rozwijać, bo trzeba będzie ponieść koszty związane z wychowaniem, bo jakże cenny czas trzeba będzie poświęcić dziecku). Takie myślenie jest nierozważne i niepoważne. Jednak prędzej czy później ci ludzie zrozumieją swe błędy ( oby tylko mieli wystarczającą ilość czasu, aby wszystko naprawić, nadrobić i odbudować).
Prawdziwie kochane dziecko jest szczęśliwe i przynosi ogromną radość swym rodzicom. To SKARB NAJCENNIEJSZY!
