Z Mądrości Syracha
Pokora (Syr,3,17-24)
Synu, w sposób łagodny prowadź swe sprawy,
a każdy, kto jest prawy, będzie cię miłował.
O ile wielki jesteś, o tyle się uniżaj,
a znajdziesz łaskę u Pana.
Wielka jest bowiem potęga Pana
i przez pokornych bywa chwalony.
Nie szukaj tego, co jest zbyt ciężkie,
ani nie badaj tego, co jest zbyt trudne dla ciebie.
O tym rozmyślaj, co ci nakazane,
bo rzeczy zakryte nie są ci potrzebne.
Nie trudź się niepotrzebnie nad tym, co siły twoje przechodzi –
więcej, niż zniesie rozum ludzki, zostało ci objawione.
Wielu bowiem domysły ich w błąd wprowadziły
i o złe przypuszczenia potknęły się ich rozumy.
Zauważ:
Pokora niesie człowiekowi jedną z najwspanialszych cnót jaką jest spokój sumienia. Ponadto pozwala ona krytycznie spojrzeć na samego siebie i odnaleźć swe powołanie w doczesnym życiu. Wielkim owocem pokory jest wrażliwość. Każdy z nas powinien być nią przepełniony i według niej funkcjonować. Serce ciche i opanowane wskazuje zagubionym drogę, wspiera w potrzebie, poświęca się nie myśląc o sobie, a przede wszystkim potrafi przyjąć wszelki trud, który dźwiga z wytrwałością. Prośmy więc Pana o serce pokorne, o serce ciche, które na wzór Serca Jezusa będzie miłosierne, pełne dobroci i radości, której tak bardzo potrzebuje teraźniejszy, zabiegany człowiek żyjący w świecie coraz bardziej pozbawionym prawdziwych i nieprzemijalnych wartości.
Ł.J.
