Z Księgi Mądrości
Mądrość- skarb najcenniejszy (Mdr,7,8-14)
Przeniosłem ją nad berła i trony
i w porównaniu z nią za nic miałem bogactwa.
Nie porównałem z nią drogich kamieni,
bo wszystko złoto wobec niej jest garścią piasku,
a srebro przy niej ma wartość błota.
Umiłowałem ją nad zdrowie i piękność
i wolałem mieć ją aniżeli światło,
bo nie zna snu blask od niej bijący.
A przyszły mi wraz z nią wszystkie dobra
i niezliczone bogactwa w jej ręku.
Ucieszyłem się ze wszystkich, bo wiodła je Mądrość,
a nie wiedziałem, że ona jest ich rodzicielką.
Rzetelnie poznałem, bez zazdrości przekazuję
i nie chowam dla siebie jej bogactwa.
Jest bowiem dla ludzi skarbem nieprzebranym:
ci, którzy go zdobyli, przyjaźń sobie Bożą zjednali,
podtrzymani darami, co biorą początek z karności.
Zauważ:
Mądrość jako jeden z wielu boskich przymiotów pozwala zrozumieć prawdy związane z życiem człowieka na ziemi. To właśnie ona rozświetla umysły i wskazuje nam realne wartości, za którymi warto podążać, o które warto walczyć. Dzięki niej możemy prawdziwie odkrywać niejako siebie samych, odrzucać to co doczesne i przyziemne, by wzrastać duchowo i wzbogacać swe wciąż niedoskonałe wnętrza. Bóg poprzez cnotę Mądrości po raz kolejny udowadnia o swej obecności w życiu każdego z nas i zaprasza do otwarcia swych serc na ten wspaniały dar, tak potrzebny w codziennym funkcjonowaniu. Korzystajmy więc z tej wielkiej mocy danej nam z wysoka i kroczmy przez ścieżki życia napełnieni cudownym światłem boskiego miłosierdzia.
Ł.J.
