Z Księgi Psalmów
Szczęście płynące z odpuszczenia win (Ps 32)
Szczęśliwy ten, komu została odpuszczona nieprawość,
którego grzech został puszczony w niepamięć.
Szczęśliwy człowiek,
któremu Pan nie poczytuje winy,
w którego duszy nie kryje się podstęp.
Póki milczałem, schnęły kości moje,
wśród codziennych mych jęków.
Bo dniem i nocą ciążyła
nade mną Twa ręka,
język mój ustawał
jak w letnich upałach.
Grzech mój wyznałem Tobie
i nie ukryłem mej winy.
Rzekłem: «Wyznaję nieprawość moją wobec Pana»,
a Tyś darował winę mego grzechu.
Toteż każdy wierny będzie się modlił do Ciebie
w czasie potrzeby.
Choćby nawet fale wód uderzały,
jego nie dosięgną.
Tyś dla mnie ucieczką:
z ucisku mnie wyrwiesz,
otoczysz mnie radościami ocalenia.
«Pouczę cię i wskażę drogę, którą pójdziesz;
umocnię moje spojrzenie na tobie.
Nie bądźcie bez rozumu niczym koń i muł:
tylko wędzidłem i uzdą można je okiełznać,
nie zbliżą się inaczej do ciebie».
Liczne są boleści grzesznika,
lecz łaska ogarnia ufających Panu.
Cieszcie się sprawiedliwi i weselcie w Panu,
wszyscy o prawym sercu, wznoście radosne okrzyki!
Zauważ:
Każdy z nas jest istotą niedoskonałą, która choć została stworzona na obraz i podobieństwo boże, to jednak często upada i ulega złudnym kreacjom nowoczesnego świata, który nie chce tego co duchowe i ponadczasowe. Często chcemy bać panami własnego życia w każdym jego przejawie i aspekcie, zapominamy o innych, bo liczy się tylko zaspokojenie wygórowanego ego i to niemal za wszelką cenę- nawet kosztem drugiego człowieka. Tymczasem małe i niespodziewane zdarzenie przewraca naszą łódź i stajemy się zupełnie bezradni. I właśnie wtedy często spada opaska egoizmu z zachłannych oczu i zaczynamy dostrzegać, że życie to nie tylko pogoń za wszelakiego rodzaju dobrem, sukcesem czy nagrodą. Życie to również, a może przede wszystkim umiejętność poszukiwania w sobie tego co duchowe i wieczne, poszukiwania własnego sumienia, które napomina i upomina się o sprawiedliwość, uczciwość i dobro, oraz pragnie wzbudzić w człowieku wrażliwość na wszelkie zło i podstęp. Rzekłem: «Wyznaję nieprawość moją wobec Pana», a Tyś darował winę mego grzechu.
Ł.J.
