Z Ewangelii według Świętego Mateusza
Przemienienie Jezusa (Mt,9,2-8)
Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam się przemienił wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe, tak jak żaden na ziemi folusznik wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co powiedzieć, tak byli przestraszeni. I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!» I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa.
Zauważ:
Jezus czyni nieustannie wielkie cuda i daje znaki wątpiącemu i pogrążonemu w chaosie światu by w ten właśnie sposób wskazać zagubionemu człowiekowi drogę do zbawienia. Jak dwa tysiące lat temu, tak również obecnie potrafi On objawiać swą boskość i nieskończone miłosierdzie aby dzięki temu przypomnieć każdemu z nas do czego zostaliśmy powołani, do czego powinniśmy dążyć i co winniśmy czynić, by nasza egzystencja przyniosła obfity owoc. Potrzebujemy tej świętej mocy i opieki by móc żyć w zgodzie z prawdą, by czynić dobro, by starać się dzień po dniu “wzrastać w łasce u Boga i u ludzi…” Potrzebujemy tej świętej mocy aby codzienne poświęcenia zamieniać w paciorki dobrych uczynków niosących radość i spokój sumienia.
Opracował: Łukasz J.