Z ewangelii według świętego Łukasza
„Zaparcie się Piotra” (Łk, 22, 54-62)
Schwycili Go więc, poprowadzili i zawiedli do domu najwyższego kapłana. A Piotr szedł z daleka. Gdy rozniecili ogień na środku dziedzińca i zasiedli wkoło, Piotr usiadł także między nimi. A jakaś służąca, zobaczywszy go siedzącego przy ogniu, przyjrzała mu się uważnie i rzekła: «I ten był razem z Nim». Lecz on zaprzeczył temu, mówiąc: «Nie znam Go, kobieto». Po chwili zobaczył go ktoś inny i rzekł: «I ty jesteś jednym z nich». Piotr odrzekł: «Człowieku, nie jestem». Po upływie prawie godziny jeszcze ktoś inny począł zawzięcie twierdzić: «Na pewno i ten był razem z Nim; jest przecież Galilejczykiem». Piotr zaś rzekł: «Człowieku, nie wiem, co mówisz». I natychmiast, gdy on jeszcze mówił, zapiał kogut. A Pan obrócił się i spojrzał na Piotra. Wspomniał Piotr na słowo Pana, jak mu powiedział: «Dziś, nim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz». I wyszedłszy na zewnątrz, gorzko zapłakał.
Zauważ:
Ten fragment ewangelii niesie piękne przesłanie, które jest nadzieją na zbawienie i boże miłosierdzie dla każdego z nas. Tak jak Piotr miał w swym życiu chwile załamania i słabości (chociaż był naocznym świadkiem cudownej działalności Jezusa), tak również te chwile są udziałem każdego z nas, wszak nie ma ludzi doskonałych i bezbłędnych. Zbawca doskonale wie, że posiadamy naturę upadających grzeszników, którzy wciąż błądzą na drodze życia. Jesteśmy jednak obdarzeni wielką mocą daną z wysoka, dzięki której możemy walczyć ze złem i swymi słabościami. Jednakże nie wolno nam wyzbyć się wewnętrznej wrażliwości i szczerej żałości za popełnione zło. Może to bowiem doprowadzić do powolnego zagłuszania wewnętrznego głosu sumienia- głosu Boga, który prowadzi nas (mimo upadków) do zbawienia.