Z księgi psalmów
„Psalm 8”
O Panie, nasz Boże,
jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!
Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa.
Sprawiłeś, że [nawet] usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę,
na przekór Twym przeciwnikom,
aby poskromić nieprzyjaciela i wroga.
Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców,
księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
i czym syn człowieczy, że się nim zajmujesz?
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich,
chwałą i czcią go uwieńczyłeś.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich;
złożyłeś wszystko pod jego stopy:
owce i bydło wszelakie,
a nadto i polne stada,
ptactwo podniebne oraz ryby morskie,
wszystko, co szlaki mórz przemierza.
O Panie, nasz Panie,
jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!
Zauważ:
Jakże wielką miłością i upodobaniem obdarzył Bóg każdego z nas. Wszak zostaliśmy stworzeni na Jego obraz i podobieństwo będąc „niewiele mniejszymi od istot niebieskich” (czyli od aniołów). Ponadto otrzymaliśmy od Stwórcy we władanie całą ziemię ze wszystkimi jej dobrodziejstwami i skarbami. Czy potrafimy jednak docenić i pojąć bezgraniczną potęgę bożej miłości, którą zostaliśmy obdarzeni? Czy potrafimy odnaleźć w sobie ducha wiary i miłości w świecie pełnym zabiegania i egoizmu? Święty Jan od Krzyża wypowiedział kiedyś pamiętne słowa: „O zmierzchu życia będziemy sądzeni z miłości”. Warto więc zastanowić się nad własnym życiem (postępowaniem) i wypełniać swą codzienność bezinteresowną i piękną miłością, zarówno do Boga jak i drugiego człowieka (w którym Zbawca żyje i działa).
Ł. J.