Z Księgi Koheleta
Rady odnoszące się do kultu Bożego (Koh, 5, 1-6)
Nie bądź pochopny w słowach,
a serce twe niechaj nie będzie zbyt skore,
by wypowiedzieć słowo przed obliczem Boga,
bo Bóg jest w niebie,
a ty na ziemi!
Przeto niech słów twoich będzie niewiele.
Bo z wielu zajęć przychodzą sny,
a mowa głupia z wielości słów.
Jeżeliś złożył ślub jakiś Bogu,
nie zwlekaj z jego spełnieniem,
bo w głupcach nie ma On upodobania.
To, coś ślubował, wypełnij!
Lepiej, że nie ślubujesz wcale,
niż żebyś ślubował, a ślubu nie spełnił.
Nie dopuść do tego, by usta twe doprowadziły cię do grzechu,
i nie mów przed posłańcem [Bożym]
że stało się to przez nieuwagę,
żeby się Bóg nie rozgniewał na twoje słowa
i nie udaremnił dzieła twoich rąk.
Bo z wielu zajęć przychodzą sny,
a marność z nadmiaru słów.
Boga się przeto bój!
Zauważ:
Kohelet przekazuje w tym krótkim fragmencie (jak również w całej swej starotestamentowej księdze) szereg cennych wskazówek dotyczących sensu istnienia człowieka, szukania w sobie prawdziwej i niegasnącej wiary, jak również dążenia do odpowiedniego dokonywania życiowych wyborów, dzięki którym można odzyskać spokój wewnętrzny i prawdziwą radość. W tym konkretnym fragmencie autor przestrzega przed życiem opartym na wierze, która mało ma w sobie prawdziwego ducha modlitwy, zaś przepełniona jest chęcią życia na pokaz i wzbudzenia uznania czy szacunku ze strony innych ludzi. Bowiem prawdziwa wiara nie zważa na otaczający świat, nie chce by ją chwalono i zauważono, lecz pragnie jedynie czystych i gotowych serc ludzi potrafiących odnaleźć w sobie iskrę sensu życia, którą proponuje nam sam Wszechmogący. Ponadto Kohelet przestrzega przed składaniem Bogu pustych obietnic i przysięg, przed zbyt wylewną mową, która wcale nie świadczy o mądrości człowieka i często prowadzi do zguby. Wszak zawsze od słów lepszy jest prawdziwy i widzialny czyn, który pozostawia po sobie konkretne owoce dobra i miłości- zarówno do Boga jak i bliźniego.
Ł.J.
