Z Mądrości Syracha
Nicość człowieka (Syr,18,8-14)
Kimże jest człowiek i jakież jest jego znaczenie?
Cóż jest jego dobrem i cóż złem jego?
Liczba dni człowieka –
jeśli wiek jego jest długi – dosięga stu lat.
Jak kropla wody zaczerpnięta z morza lub ziarnko piasku,
tak jest [tych] trochę lat wobec dnia wieczności.
Dlatego Pan cierpliwy jest dla ludzi
i wylał na nich swoje miłosierdzie.
Zobaczył On i wie, że koniec ich godny litości
i dlatego pomnożył swoje przebaczenie.
Miłosierdzie człowieka – nad jego bliźnim,
a miłosierdzie Pana – nad całą ludzkością:
On karci, wychowuje, poucza
i zawraca jak pasterz swoją trzodę.
Lituje się nad tymi, którzy przyjmują Jego pouczenie
i którzy się spieszą do Jego przykazań.
Zauważ:
Syrach uświadamia każdemu z nas prawdę o kruchości i ulotności życia, które mija bardzo szybko i jest w odniesieniu do wieczności niczym „kropla wody zaczerpnięta z morza lub ziarnko piasku”. Bowiem czas jest pojęciem ograniczonym, który ma swój początek i koniec, a więc możemy go zrozumieć, pojąć i według niego żyć. Diametralnie inaczej ma się sprawa wieczności- pojęcia, którego ludzki umysł pojąć i zrozumieć nie potrafi, lecz do którego ciągle dąży, by w końcu stać się jej nieprzemijającą cząstką. Syrach zapewnia, że boże miłosierdzie jest tak jak wieczność- nieograniczone i spływa każdego dnia na ludzi, by ich wspierać w codzienności i uczyć odnajdywać w sobie prawdziwego ducha wiary, która nadaje życiu ziemskiemu prawdziwego sensu i znaczenia. Każdy może otworzyć swe serce ma tę ogromną Miłość i starać się według niej żyć i wypełniać swe posłannictwo. Wszak nasze istnienie nie jest dziełem przypadku.
Ł.J.
