Z Księgi Jeremiasza
Umocnienie powołania prorockiego (Jr,15,19-21)
Dlatego to mówi Pan:
«Jeśli się nawrócisz,
dozwolę, byś znów stanął przede Mną.
Jeśli zaś będziesz wykonywać to, co szlachetne,
bez jakiejkolwiek podłości,
będziesz jakby moimi ustami.
Wtedy oni się zwrócą ku tobie,
ty się jednak nie będziesz ku nim zwracał.
Uczynię z ciebie dla tego narodu
niezdobyty mur ze spiżu.
Będą walczyć z tobą, lecz cię nie zwyciężą,
bo Ja jestem z tobą,
by cię wspomagać i uwolnić –
wyrocznia Pana.
Wybawię cię z rąk złoczyńców
i uwolnię cię z mocy gwałtowników».
Zauważ:
Zbawca pozostawia swemu słudze (którym tak naprawdę może być każdy z nas) zapewnienie o swej bezgranicznej miłości i miłosierdziu, w zamian za prawdziwe nawrócenie się i powrót do życia w wierze. Nigdy nie jest za późno, by zrobić pierwszy krok w stronę dobra, w stronę uczciwości i zyskać na nowo spokój sumienia mający swe źródło w Zbawcy. Życie w prawdziwej wierze ukierunkowuje człowieka w stronę tego, co nieprzemijalne, ponadczasowe i pomaga zbudować właściwą hierarchię ziemskich zadań i celów. I choćby przeciw Tobie zbuntował się cały świat- nie zachwiejesz się i nie ulegniesz jego chwilowym przyjemnościom, gdyż sensem Twego istnienia jest Ten, w którym pokładasz wszelką nadzieję. Skorzystajmy więc z zaproszenia Pana i zaufajmy Mu bezgranicznie, a odnajdziemy na nowo prawdziwy sens ziemskiego posłannictwa, które każdy z nas z pewnością otrzymał i powinien starać się je realizować.
Ł.J.
