Z Ewangelii Świętego Łukasza
Pusty grób (Łk,24,1-11)
W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień zastały odsunięty od grobu. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: «Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei: „Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie”». Wtedy przypomniały sobie Jego słowa, wróciwszy zaś od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym. A były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba; i inne z nimi opowiadały to Apostołom. Lecz słowa te wydały im się czczą gadaniną i nie dali im wiary.
Zauważ:
Jezus poprzez swą śmierć przyniósł na cały świat odkupienie z naszych win i grzechów. Oddał swe życie aby w ten sposób wydobyć każdego z nas z wiecznej otchłani i potępienia oraz dać nadzieję (każdemu kto w Niego wierzy) w życie wieczne. Śmierć została ostatecznie pokonana, a wraz z nią wszelkie zło i nieprawość. Syn boży wskazał nam drogę, lecz od nas zależy jaki kierunek wybierzemy i po której ze stron się opowiemy. Oby każdy z nas odnalazł w swoim życiu i sercu to światło, które będzie pewnym drogowskazem ku zbawieniu. Dopomóż Panie byśmy nie zbezcześcili Twego poświęcenia i męki krzyżowej, którą poniosłeś za każdego z nas. Wlej w naszą codzienność tę niezachwianą wiarę i pewność, że tylko z Tobą każdy dzień naszej egzystencji nabiera prawdziwego sensu, pokoju, radości. Niech nasze serca również zmartwychwstaną i napełnia się tą wielką nadzieją płynącą z Twego bezgranicznego Miłosierdzia.
Ł.J.
